تحلیل گفتمانی اعتدال و نسبت آن با اصلاح طلبی و اصول گرایی

انتخابات دوره یازدهم ریاست جمهوری اسلامی ایران، گفتمان تازه ای را وارد فضای گفتمان های موجود در سپهر سیاسی ایران کرد. گفتمانی که تا پیش از این به مثابه ی یک روش، منش وکنش اخلاقی مطرح می شد اما فضای اجتماعی-سیاسی کشور، باتوجه به تجربه ی دولت های پیشین در دو حوزه ی سیاستگزاری داخلی وسیاست خارجی،گفتمانی تازه به نام گفتمان اعتدال را پدید آورد.هر چند شاید هنوز زود باشد که با تحلیل گفتمانی، دال های شناور در گفتمان اعتدال را تبیین ،توصیف وتفسیر کرد،اما اکنون تلاش بیشتر پژوهشگران بر این نکته متمرکز شده است که اعتدال را به مثابه ی یک گفتمان در عرض دیگر گفتمان ها، یا روشی قابل جمع با دیگر گفتمان ها بدانند ودر چهارچوب بندیِ ساختارفکری-عملی آن تشریک مساعی داشته باشند.از همین رو در این پژوهش تلاش هایی در جهت تحلیل ابعاد هستی شناسانه،معرفت شناسانه وروش شناسانه ی اعتدال و نسبت آن با دو خرده گفتمان دیگر یعنی اصلاح طلبی و اصول گرایی انجام گرفته است و البته با مقایسه دیگر گفتمان ها میزان نزدیکی و دوری آنان با گفتمان اعتدال سنجیده شده است.عنوان این پژوهش، تحلیل گفتمانی اعتدال و نسبت آن با اصلاح طلبی و اصول گرایی است وهدف ما در این مسیر، استفاده از روش تحلیل گفتمانی فرکلاف برای بررسی وجودی وماهوی اعتدال و مشخص کردن نسبت آن باجریان اصلاح طلبی و اصول گرایی در ایران ،مشخص کردن جایگاه اعتدال گفتمانی ، هم درعرض دیگر گفتمان هاوهم به مثابه روشی است که قابل جمع بادیگرگفتمان ها باشد.پرسش اصلی مطروحه در این پژوهش این است که از منظر نظریه ی تحلیل گفتمان،اعتدال وجریان اعتدال گرایی، چگونه مورد تحلیل وبررسی قرار می گیرندو اصولا اعتدال،با جریان اصلاح طلبی و اصول گرایی چه نسبتی می تواند برقرار کند؟ وفرضیه یا پاسخ موقتی ما این است که اعتدال با اصلاح طلبی هم سویی ، وبا اصول گرایی، قرابت دارد..ضمنا اعتدال، گفتمانی در عرض گفتمان های اصلاح طلبی و اصول گرایی ونیز گفتمانی بالادست وحاکم است. بزرگ ترین اهمیت این پژوهش، در ایجاد نوعی مفهوم سازی برای جریان اعتدال است. از منظر روش تحقیق بر اساس ماهیت داده ها، روش این پژوهش ، کیفی خواهد بود.ابزارگردآوری داده ها،روش کتابخانه ای-اسنادی خواهد بود وبرای تجزیه وتحلیل داده ها نیز از روش تحلیل گفتمان بهره خواهیم برد. کلیدواژه ها: اعتدال،تحلیل گفتمان،اصلاح طلبی،اصول گرایی،سیاست خارجی